نویسندگان این مقاله یک روحانی یهودی به نام «رائه آبیله» و یک هنرمند اسرائیلی به نام «نادینه بلوُچ» هستند که هر دو در زمینه جنبشهای خشونتپرهیز فعالاند. آنها معتقدند «کادربندی» اشتباه از اتفاقات تراژیکی که امروز در فلسطین-اسرائیل رخ میدهد ما را به بیراهه می برد و برای درک بهتر مسئله، باید دوربین را عقب کشید تا تصویر کلی را در بستر تاریخ دید. آنها میگویند وضعیت موجود در فلسطین-اسرائیل میراث استعماری است که خاورمیانه را تکه تکه کرده، و نتیجه سرکوب خشونتآمیز یهودیان و یهودستیزی اروپا است. آنها تنها راه برای دستیابی به یک صلح پایدار و عادلانه را پرداختن به علل ریشهای مبارزات مردم فلسطین میدانند و ضمن تاکید بر روشهای خشونتپرهیز در حل بحران فلسطین-اسرائیل، معتقدند مردم جهان باید با قدرت وارد عمل شوند و از قدرت «اقدام شوکآور مردم» برای متوقف کردن کابوس کنونی اقدام کنند.
نویسندگان: رائه آبیله – نادینه بلوُچ
در چنین لحظات بیثباتی، ما به استراتژیها و تاکتیکهای آزمایششدهای نیاز داریم که بتواند به هدایت اقدامات مؤثر کمک کند.
اکنون که این متن را میخوانید، شاید چشمانتان پر از اشک و غم برای قربانیان کابوس کنونی در غزه باشد. شما را درک میکنیم و از شما میخواهیم که کمی بیاندیشید. این جملات را برای خوانندگانی که به یادآوری نیاز دارند تکرار میکنیم: زمانی که احساساتتان برانگیخته میشود، بسیار ضروری است مراقبت بدنتان، روحتان و همدیگر باشید. تیم تحقیقاتی ما (Beautiful Trouble یک سازمان بینالمللی متشکل از هنرمندان و اساتید است که به جنبشهای مردمی کمک میکنند خلاقتر و مؤثرتر باشند) به تفکر عمیق معتقد است و مجموعه روشهایی برای افزایش مقاومت اجتماعی ارائه میدهد.
۱- کادربندی مهم است
مانند قاب اطراف یک عکس، یک چارچوب مفهومی، وقایع و حقایق خاصی را برجسته میکند، اما همزمان وقایع دیگر را محو میکند. کادربندی موثر پیام شما، میتواند بین برد و باخت تفاوت ایجاد کند. در حال حاضر، در بسیاری از ایالات آمریکا، اخبار با یک روایت کوتاه و ناقص پخش میشوند: «حماس با حملات غافلگیرانه به اسرائیل، بیش از ۱۳۰۰ نفر را کشته و گروگان گرفته است. اسرائیل با بمباران نوار غزه و سازماندهی یک تهاجم گسترده زمینی، در حال انتقام گرفتن است.» تاکنون بیش از ۳۰۰۰ فلسطینی از جمله صدها کودک به قتل رسیدهاند. رسانههای جریان اصلی به ما میگویند که این وضعیت وحشتناک، بیمنطق و ناگهانی است. اما برای درک بهتر مسئله، باید دوربین را عقب بکشیم تا تصویر کلی را در بستر تاریخ را ببینیم.
بیش از ۷۵ سال است که مردم فلسطین در برابر اشغالگری، پاکسازی قومی، کوچ اجباری، زندان، انکار حقوق اولیه بشر و سایر بیعدالتیهای دولت اسرائیل مقاومت کردهاند. این آسیبها توسط ناظران معتبر به عنوان جنایات آپارتاید طبقهبندی شدهاند که یادآور حکومت وحشتناک اقلیت سفیدپوست بر سیاهپوستان آفریقای جنوبی است. (در این باره به گزارش عفو بینالملل مراجعه کنید.)
سه سال پیش، سازمان ملل منطقهای به طول ۲۵ مایل به نام غزه که یکی از پرجمعیتترین مناطق روی زمین است را به دلیل محاصره زمینی و دریایی غیرقانونی اسرائیل، «غیرقابل سکونت» اعلام کرد. بیش از دو میلیون نفر در غزه زندگی میکنند که نیمی از آنها کودک هستند. از ۱۰ اکتبر ارتش اسرائیل ساکنان غزه را از آب، برق و غذا محروم کرده است. این جنایت جنگی توسط دولت اسرائیل انجام شده و آمریکا و متحدانش از آن حمایت میکنند.
واقعیت وحشتناک امروز با ایجاد دولت اسرائیل در سال ۱۹۴۸ که به نام نکبه (فاجعه بزرگ) شناخته میشود و هزاران فلسطینی را آواره کرد، آغاز نشد. این میراث استعماری است که خاورمیانه را تکه تکه کرده، و نتیجه سرکوب خشونتآمیز یهودیان و یهودستیزی اروپا شامل قتلعام تا هولوکاست است. اسرائیل تا حدودی بر اساس نیاز به پناهگاهی برای یهودیان تأسیس شد. بسیاری از یهودیان اکنون با یک معضل دوگانه مواجه شدهاند. آنها هم خواهان امنیت مردم خود هستند و هم با ظلم و تبعیض بر علیه فلسطینیان مخالفاند.
اما این کادربندی یک بنبست است. تنها راه برای دستیابی به یک صلح واقعی، پایدار و عادلانه -همانطور که فلسطینیها به درستی بر آن اصرار دارند و بسیاری از یهودیان نیز آن را تأیید میکنند- پرداختن به علل ریشهای مبارزات فلسطین و پایان دادن به ظلم و ستم اسرائیل بر مردم فلسطین است. فلسطینیها سزاوار امنیت هستند. یهودیان نیز سزاوار امنیت هستند. اما امنیت نمیتواند و نباید به قیمت نقض حقوق فلسطینیها تامین شود.
اگر از بیرون نگاه کنیم، مبارزات فلسطینیها مشابه مبارزات تاریخی مردمان بومی و تحت ستم سراسر جهان در برابر استعمار اشغالگران است. «سرزمین بدون مردم برای مردم بدون سرزمین» در زمینهای غصب شدهای ایجاد شد که در آنجا، برای چندین نسل مردمان عرب سکونت داشتند. مبارزه برای آزادی جمعی به مبارزهای متقاطع تبدیل شده که با جنبشهای مردمی سراسر جهان که خواهان رهایی از استعمار و عدالت هستند، پیوند خورده است.
ما میببینیم که چگونه در منطقهای کوچکتر از نیوجرسی، امنیت فلسطینیها و اسرائیلیها در هم تنیده شده است. همان طور که پیتر بینارت، نویسنده یهودی-آمریکایی مینویسد، «این نکتهای است که مارتین لوتر کینگ زمانی که در دهه ۶۰، هر سال شورشهایی در شهرهای آمریکا رخ میداد، سعی کرد به آمریکای سفیدپوست بگوید… در نهایت، راهی جز به رسمیت شناختن ارتباط اخلاقی وجود ندارد، به این معنی که باید بدانید امنیت، عزت و آزادی یک خانواده (اسرائیلی) به این بستگی دارد که شما به امنیت و عزت و آزادی فلسطینیان اهمیت بدهید و بالعکس.»
یک کادربندی دیگر میتواند میراث بیننسلی آسیبروانی را به ما نشان دهد. علم عصبشناسی توضیح میدهد که چگونه وقتی در یک واکنش آسیبزای بیش فعال هستیم، نمیتوانیم از قشر جلوی مغز، یعنی مغز منطقی خود استفاده کنیم. هرچه مغز منطقی ما از شرایط به ما بگوید، به مرحله مبارزه/فرار/تسلیم/چاپلوسی میرسیم. (اینها چهار پاسخ رایج بدن به آسیب هستند) چه مقدار از حملات جنگی انجام شده در غزه، به عنوان ابزاری برای خشونت بیشتر و خلق آسیبروانی بیشتر به کار میروند؟ برای یهودیان که در طول قرنها مورد آزار و اذیت قرار گرفتهاند، زخم این آسیبروانی میتواند عمیق باشد، همانطور که تمایل به «انتقام» که اغلب با نژادپرستی عربستیزانه درهم آمیخته شده، میتواند عمیق باشد. شعار «غم من اسلحه تو نیست» در اعتراضات صلحی که به رهبری یهودیان در واشنگتن دیسی برگزار شد، بیانگر این موضوع است.
علاوه بر این، آسیبهای روانی بیننسلی (آسیبهایی که از نسلهای پیشین منتقل میشوند)، همراه با افزایش یهودستیزی، میتواند اخبار جعلی را به شکلی باورنکردنی واقعی جلوه دهد؛ مانند ادعای ۱۳ اکتبر مبنی بر اینکه حماس خواستار کشتن یهودیان سراسر جهان شده است. (این ادعا منجر به تضعیف امنیت کنیسهها و بسته شدن دانشگاهی شد که قرار بود در آن تظاهراتی با هدف درخواست برای برقراری آتشبس برگزار شود.) این ادعا نادرست بود و حتی توسط ایالات متحده تکذیب شد. ایجاد فضا برای شناخت آسیبهای روانی، به ما کمک میکند تا از بحث با افرادی که نمیتوانند حقایق را قبول کنند دوری کنیم. به جای انکار حقیقت، پیشنهاد صلح دادن و ایجاد فضایی برای سوگواری میتواند به ما کمک کند که برای سازماندهی فعالیتها اقدام کنیم.
در واقع، کادربندی مجدد ضربالمثل قدیمی «عزا نگیر، اقدام کن» در اینجا ضروری است! ما باید ناراحتی عمیق خود نسبت به افرادی که جانشان را از دست دادهاند ابراز کنیم تا بتوانیم با یک عزم راسخ برای متوقف کردن خشونت قدم برداریم. انکار این مرحله -انکار غمی که بسیاری از افراد آن را حس میکنند- ظرفیت ما را برای التیام و دستیابی به یک صلح عادلانه و سیاسی محدود میکند. همچنین مهمات بیشتری در اختیار رهبران جناح راست صهیونیست و حامیان راستگرای آمریکایی آنها قرار میدهد. کادربندی نائومی کلاین بسیار ساده است. او در توییتی نوشته: «مهم نیست چه کسی کودک و چه کسی سلاح دارد، هر بار، به جای قرار گرفتن در کنار سلاح در کنار کودک بایستید.»
یکی از تاکتیکهای رژیمهای ستمگر، مبهم کردن موضوع یا ایجاد سردرگمی است در این صورت افرادی که نقد واضح و آشکاری دارند، احساس ناتوانی میکنند و فکر میکنند که دانش کافی برای ورود به مسئله ندارند، یا احساس میکنند که نمیتوانند در اعتراض به نابرابری شرکت کنند. اکثر ما در ایالات متحده (و در سراسر جهان) که ۲۰ سال پیش با حمله آمریکا به عراق مخالف بودیم، عراق را نمیشناختیم. با این حال، به خوبی میدانستیم که جنگ به خاطر نفت و اهداف استعماری، به کودکان آسیب میرساند، به کشته شدن سربازان طرفین میانجامد، بحران آب و هوایی را تشدید میکند و جیب تولید کنندگان سلاح را با پول ما پر میکند.
کادربندی میتواند به ما کمک کند تا بتوانیم «ورودیهای زیادی ایجاد کنیم» تا افراد جدید بتوانند به جنبش بپیوندند و برای ابراز نظر جرات پیدا کنند. استفاده از ابزار «طیف متحدان» میتواند به ما کمک کند تا مخاطبان خود را دقیق بشناسیم و پیامها و ابزارهایی را برای بهترین تعامل با متحدان منفعل و افرادی که قبلاً بیطرف بودند اما به تازگی توسط این بحران فعال شدهاند را تشخیص دهیم.
کادربندی فراتر از چارچوب دوگانه هم اگر آگاهانه انجام شود میتواند مفید باشد. یا کادربندی دوگانه: بله، دو طرف وجود دارد. طرف زندگی و طرف مرگ. همانطور که سهیر حماد شاعر فلسطینی مینویسد: «شما یا با زندگی هستید یا مخالف آن. زندگی را انتخاب کنید.» همانطور که آنا بالتزر، فعال و نویسنده یهودی-آمریکایی در مقاله اخیر خود نوشت: «همه مردم شایسته زندگی در امنیت و آرامش هستند. تنها راه رسیدن به آن، آزادی و عدالت برای همه است. در فلسطین، این به معنای پایان دادن به اشغال استعماری اسرائیل و رژیم آپارتاید است که هیچ کس آن را برای مردماش نمیپذیرد.»
۲-مطالعه تاریخ زیبای مقاومت خشونتپرهیز خلاقانه فلسطین میتواند الهام بخش همبستگی ما باشد
راه دیگر برای بازنگری این لحظه، تحقیق و تجلیل از میراث بلند فعالیت خلاقانه فلسطینی است. یادگیری در مورد این مقاومت -که اغلب از روایتهای اصلی کنار گذاشته میشود- مبارزه فلسطینیها را انسانی میکند و دیگر جریانها را تعدیل میکند. همچنین میتواند با یادآوری نافرمانی مدنی گسترده و تحریمهای جمعی در طول انتفاضه اول (۱۹۸۷ الی ۱۹۹۳) به ما کمک کند تا بفهمیم چگونه امروز به اینجا رسیدیم. در پاسخ به اشغال کرانه باختری توسط اسرائیل در سال ۱۹۸۸، ساکنان بیت ساحور تصمیم گرفتند ۱۸ گاو بخرند و به عنوان تعاونی، شیر خود را تولید کنند تا نیازی به خرید شیر اسرائیلی نداشته باشند. این گاوها به عنوان نمادی از خودکفایی و مقاومت، بسیار مشهور شدند. آنها سپس به طرز ظالمانهای در فهرست افراد تحت تعقیب ارتش اسرائیل قرار گرفتند و «تهدیدی برای امنیت ملی کشور اسرائیل» اعلام شدند. داستانهایی مانند این که به (۱۸ تحت تعقیب) معروف است، بیمعنی بودن این اشغال را نشان میدهد.
اخیراً، مقاومت خلاق فلسطینیها، در بُعد هنری از صحنه تا خیابان، از راهپیمایی تا نقاشی دیواری (روی دیوار حائل) را شامل میشود. «راهپیمایی بزرگ بازگشت» در سال ۲۰۱۸ از تاکتیک خشونتپرهیز قدیمی بهره برد که قبلا از راهپیمایی نمک گاندی تا پیادهروی بین قارهای برای خلع سلاح هستهای استفاده شده بود. انتشار تصاویری از مادربزرگهایی که در حین نابودی درختان زیتونشان توسط بولدوزرهای اسرائیلی، درختهایشان را به آغوش میکشیدند، در سراسر جهان منطق اقدام بیکلام را روایت کردند و اصل ماجرا را به وضوح نشان دادند. در سال ۲۰۱۲ زندانیانی که بدون گناه یا اتهام بازداشت شده بودند، اعتصاب غذایی را سازماندهی کردند که شامل بیش از ۱۸۰۰ زندانی میشد. چنین تاکتیکهای خلاقانهای موجب جلب توجه بینالمللی شده و به معرفی این اشغال کمک کرده است.
در اقدام خشونتپرهیزی دیگر، کودکان غزه رکورد جهانی بیشترین بادبادکهایی را که به طور همزمان به پرواز درآمدند را به نام خود ثبت کردهاند. آنها همزمان ۱۲۳۵۰ بادبادک را از سواحل دریای مدیترانه در غزه به پرواز درآوردند. نادیا الحداد، رکوردشکن ۱۳ ساله گفت: «ما با شکستن رکورد جهانی، شادی را به کشورمان آوردیم، و امروز احساس میکنم که حقوقی دارم و مثل بقیه دنیا هستم.» استفاده انبوه از بادبادکها این اصل را اثبات میکند که قوانین ساده میتوانند تأثیرات بزرگی داشته باشند. سازمانهایی مانند
«the Jenin Freedom Theater and Alrowwad»، « a center for culture and arts based in Aida Refugee Camp»، و «Bethlehem» که شعار آن «مقاومت زیبا» است، نسلهای بعدی جوانان فلسطینی را در زمینه بیان خلاقانه آموزش دادهاند.
این کنشگری استراتژیک و هنری، پیشتر جرقه اقدامات همبستگی بیشماری در سراسر جهان شد و فعالان همبستگی را بر آن داشت که به فلسطین سفر کنند و در همراهی، مبارزه و ارسال کشتیهای حامل کمکهای بشردوستانه برای شکستن محاصره غزه برای ارائه کمکهای ضروری شرکت کنند. اسرائیلیهایی که میدانند سرنوشت آنها به رفاه همسایگانشان گره خورده است نیز به این مبارزه پیوستهاند. به عنوان مثال گروه «زنان سیاهپوش» از سال ۱۹۸۸ برای مقابله با ظلم دولت اسرائیل، (در داخل اسرائیل) مراسمات صلحآمیز برگزار میکند که در چارچوب آن، جوانان اسرائیلی که به دلیل سرپیچی از دستورات، مدتی را در زندان گذراندهاند و کهنه سربازان ارتش اسرائیل درباره جنایاتی که در زمان خدمت در سرزمینهای اشغالی مرتکب شدهاند، سخنرانی میکنند. فعالان اسرائیلی مخالف اشغالگری نیز در یک نافرمانی مدنی به حفاظت از محلههای فلسطینی که در معرض تخریب قرار دارند، کمک میکنند. هفته گذشته نیز، اسرائیلیها با صدور درخواستی، خواستار توقف فوری حملات به غزه شدند.
دولت فلسطین نیز به تاکتیک خشونتپرهیز فعال کردن مکانیسمهای بینالمللی روی آورد و تلاش کرد مصوبات سازمان ملل درباره متوقف کردن ساخت شهرکهای اسرائیلی را اجرایی کند. هدف قطعنامه ۱۹۴سازمان ملل تضمین حق بازگشت فلسطینیها است که هنوز اجرایی نشده است. از سال ۱۹۹۷، ایالات متحده بیش از ده قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل که اسرائیل را به خاطر اقداماتش در کرانه باختری و غزه مورد انتقاد قرار داده بود را وتو کرده است. و سرانجام ۱۸ سال پیش، پس از قیامهای خونین انتفاضه دوم، جامعه مدنی فلسطین فراخوان خشونتپرهیز بینالمللی برای بایکوت، خروج سرمایه و تحریم اسرائیل معروف به (BDS) را صادر کرد. این اقدام به جنبش ضد آپارتاید در آفریقایجنوبی و اقدامات اقتصادی خشونتپرهیزی مانند تحریم انگور باغات شهر دلانو به خاطر حقوق کارگران باغات، و تحریم اتوبوس مونتگمری در دوران حقوق مدنی، که به پیروزی منجر شدند شبیه بود.
سازمانهای پیشرو حقوق بشر، مانند عفو بینالملل، تایید کردهاند که «اسرائیل در تمام نواحی تحت کنترل خود، در اسرائیل و سرزمینهای اشغالی یک سیستم ظلم و تبعیض بر علیه فلسطینیها و به نفع اسرائیلیهای یهودی راهاندازی کرده است. اینها به منزله آپارتاید است که در حقوق بینالملل ممنوع است.»
شاید بتوان گفت که مقاومت فلسطین در برابر اشغال، فهرست شناخته شده جین شارپ از روشهای غیرخشونت آمیز را تکمیل کرده است. با این حال، در حالی که این تاریخ درخشان مقاومت خشونتپرهیز به خوبی مستند شده، در رسانههای جریان اصلی به طور جدی پوشش داده نشدهاند و اکنون نیز مورد توجه نیستد. ما باید شدت و بزرگی اشغال و پاکسازی قومی که به رغم این اقدامات خلاقانه و جسورانه ادامه دارد، را مد نظر قرار دهیم. همچنین باید به سرکوب شدید مقاومت خشونتپرهیزانه فلسطین و استانداردهای دوگانه غرب در این باره توجه داشته باشیم.
همانطور که پیتر بینارت در نوشته خود در نیویورک تایمز اشاره کرد، «اسرائیل با کمک آمریکا مکرراً فلسطینیهایی را که به دنبال پایان دادن به اشغال اسرائیل از طریق مذاکره یا فشارهای خشونتپرهیز بودند، را تضعیف کرده است». او افزود: «جنبش BDS فلسطین(برای تحریم اسرائیل) توسط بسیاری از همان رهبران آمریکایی که این جنبش را برای بایکوت و تحریم آفریقایجنوبی بکار بستند، متوقف شد. حدود ۳۵ ایالت -که برخی از آنها زمانی سرمایههای خود را از شرکتهای تجاری فعال در آپارتاید آفریقایجنوبی بیرون کشیدند- قوانین و دستوراتی برای مجازات شرکتهایی که اسرائیل را تحریم کنند، صادر کردهاند.»
در حال حاضر شدیدتر شدن محاصره غزه، مقاومت مسلحانه را اجتناب ناپذیر میکند. ما همانطور که از جان باختن هر دو طرف متاثریم و با خشونت مخالفیم، باید به وجود نژادپرستیای که یک نوع از خشونت را بیش از خشونت دیگر محکوم میکند، اعتراف کنیم. نورا عرکات، پروفسور فلسطینی-آمریکایی و وکیل حقوق بشر مینویسد که تلاشهای مسالمتآمیز برای مخالفت با اشغالگری خاموش، شیطانسازی و بدنام شده است. او میگوید: «پیامی که به فلسطینیها داده میشود این نیست که باید مسالمتآمیزتر مقاومت کنند، بلکه این است که اصلاً نباید در برابر اشغال و تجاوز اسرائیل مقاومت کنند.»
۳- درک دکترین شوک اولین گام برای مقاومت در برابر سرمایهداری فاجعه آمیز است
در هرج و مرج پس از جنگها، بلایای طبیعی و وحشت اقتصادی، نئولیبرالهای نظامی و شرکتی به شدت سعی میکنند خصوصیسازی، لغو مقررات و کاهش خدمات اجتماعی را به عنوان بخشی از «دکترین شوک» به پیش ببرند. این لحظه، زمان حیاتی ما برای مقاومت در برابر این سرمایهداران فاجعهبار و دفاع از حقوق و منابع انسانی، زیستمحیطی و اقتصادی است. پس از ۱۱ سپتامبر را به یاد دارید که پرزیدنت بوش از فرصت غم و اندوه ملی و ترس برای دعوت به حمله به افغانستان استفاده کرد؟ به دنبال آن حمله به عراق صورت گرفت و این کشور نیز اشغال شد.
چیزی که از یاد میبریم این است که قبل از ۱۱ سپتامبر یک جنبش رو به رشد و مؤثر ضد جهانیسازی در ایالات متحده وجود داشت. این جنبش عملاً مذاکرات سازمان تجارت جهانی در سیاتل را متوقف کرد. فعالان در حال آماده شدن برای تعطیلی صندوق بین المللی پول در واشنگتن دیسی بودند و در ۱۲ سپتامبر خواستار مبارزه با فقر سیستماتیک شدند، اما زمانی که کشور در غم و وحشت ناشی از حملات ۱۱ سپتامبر فرو رفت، اعتراضات لغو شد. معترضان به اتهام «وطنفروشی» مورد حمله قرار گرفتند، زیرا ایالات متحده «در معرض حمله» بود.
بسیاری از فعالان جامعه مدنی ترسیده بودند و برای مبارزه با تروریستهای خارجی، در کنار دولت و سازمانهای غیردولتی ایستادند. فعالانی که در خیابانها باقی مانده بودند، در تلاشی بیهوده برای جلوگیری از انتقامجویی خشونتآمیز به خاطر حملات ۱۱ سپتامبر، به اقدامات ضد جنگ روی آوردند. فعالیتهای مبارزه با جهانیسازی شرکتی در ایالات متحده تقریباً متوقف شد.
قبل از حمله حماس به غیرنظامیان در اسرائیل، یک جنبش قوی و رو به رشد در مخالفت با رژیم اقتدارگرای نخست وزیر نتانیاهو وجود داشت که منجر به جنبشهای بزرگ دموکراسی خواهانه در اسرائیل و خشم عمومی در سراسر جهان شد. اگرچه اسرائیل به دلیل تبعیض و اخراج شمار زیادی از فلسطینیها، هرگز یک دموکراسی کامل نبوده است اما این اعتراضات یک شکاف بزرگ در موضوعی غیرقابل بحث ایجاد کرد؛ زیر سوال بردن اسرائیل.
تنها چهار روز پس از حمله حماس به مرز، نتانیاهو پس از ماهها آشفتگی، توانست حمایتهای لازم برای تشکیل دولت وحدت ملی را از پارلمان اسرائیل کسب کند. اسرائیل سپس حمایت گسترده قدرتهای نظامی بزرگ غربی را به دست آورد و تنها در عرض یک هفته، پرچم اسرائیل در پایتختهای بزرگ جهان برافراشته شد. افزایش حمایت از دولت تندرو اسرائیل به تشدید مجازات جمعی غیرنظامیان در غزه مشروعیت بخشیده است، در حالی که میلیاردرهای نظامی-صنعتی جهان ثروتمندتر میشوند.
میدانیم که اگر کاری نکنیم، وضعیت بدتر میشود. اگر با قدرت وارد عمل شویم، میتوانیم آینده بهتری بسازیم. مردم سراسر جهان با بسیج کردن گروههای بزرگ که به اقدام شوکآور مردم معروف است، مبارزه میکنند. امیدواریم شما را در فراتر از جنگهای فیسبوکی ببینیم. ما امیدواریم شما را خیابانها، سالنهای کنگره، در مراسمات سوگواری جانباختگان و در گفتگوی سازنده با خانواده، همکاران، دوستان و رهبران محلیتان ملاقات کنیم. در میان تیترهای هولناک و پوشش جهتدار رسانههای جریان اصلی و ریاکاری نهادی غربی، ما شاهد رشد نمونههای فعالی از جنبش Beautiful Trouble در سراسر جهان هستیم.
اگر در ایالات متحده هستید، میتوانید فورا از کنگره بخواهید که خشونت را متوقف کند، خواستار آتشبس شود و ارسال سلاح و حمایت نظامی از اسرائیل را متوقف کند. شما میتوانید از طریق «صدای یهودی برای صلح» نامهای به نمایندگان خود بفرستید، به کنگره آمریکا نامه بفرستید. با «کمپین حقوق فلسیطینیها» یا با عضو کنگره خود تماس بگیرید.
به احتمال زیاد تا زمانی که این مطلب منتشر شود، قدیمی شده باشد. اما تاکتیکها و اصول ذکر شده در اینجا قدیمی نخواهند شد. در حالی که زمان حال را با غم و اندوه تماشا میکنیم، اما امیدمان برای برپایی دنیای بهتری که ممکن است، را از دست نمیدهیم. ما آنچه را که از دستمان بر میآید انجام میدهیم تا همان طور که پائولو فریره میگوید: فردا، بتوانیم کاری را انجام دهیم که امروز نمیتوانیم بکنیم.
*رائه آبیله (Rae Abileah) روحانی یهودی، نویسنده و استراتژیست درباره تغییرات اجتماعی و آزادی جمعی است. او از اساتید جنبش Beautiful Trouble است. رائه نویسنده کتابهایی از جمله «فراتر از وفاداریهای قبیلهای: داستانهای شخصی فعالان صلح یهودی» است. رائه فارغ التحصیل کالج بارنارد دانشگاه کلمبیا است.
*نادینه بلوُچ (Nadine Bloch) هنرمند و استراتژیست در زمینه جنبشهای خشونتپرهیز و مدیر جنبش Beautiful Trouble است. او درباره ارتباط قوی هنر و قدرت مردم تحقیق میکند.