ما نمیگوییم قبل از اینکه به خیابان بروید و یک پلاکارد در دست بگیرید یا یک اعلامیه بدهید به آموزش خشونتپرهیزی نیاز دارید. در اکثر کشورها نیازی به این کار نیست. با این حال، کل فرآیندی که از آن به عنوان آموزش خشونتپرهیزی یاد میشود شامل «تجزیه و تحلیل مسائل، پیشبینی گزینههای جایگزین، تعیین خواستهها، توسعه استراتژی کمپین، برنامهریزی، آمادهسازی و ارزیابی اقدامات یا کمپینها» میتواند تأثیر گروه شما بر دیگران را افزایش دهد و به شما کمک کند تا بهتر عمل کنید و با خطرات و مشکلاتی که پیش میآید راحتتر کنار بیایید و حوزه عمل خود را گسترش دهید. اساساً، آموزش خشونتپرهیزی به ایجاد فضای امن برای سنجش و ارائه ایدههای جدید یا تجزیه و تحلیل و ارزیابی تجربیات کمک میکند.
آموزش خشونتپرهیزی میتواند به شرکتکنندگان کمک کند تا به درک مشترکی از استفاده از خشونتپرهیزی در کمپینها و حرکتها دست یابند. این یک تجربه آموزشی مشارکتی است که در آن میتوانیم مهارتهای جدیدی بیاموزیم و رفتارهای مخرب و سرکوبگرانهای که جامعه به ما آموخته است را رها کنیم. آموزش خشونتپرهیزی میتواند گروه را تقویت کند، پیوند اجتماعی ایجاد کند و افراد چگونگی همکاری بهتر با هم را یاد بگیرند و اهدافشان را شفافتر کنند. آموزش خشونتپرهیزی میتواند به افراد در درک و توسعه قدرت خشونتپرهیزی کمک کند. این، فرصتی را برای به اشتراک گذاشتن نگرانیها، ترسها و احساسات و بحث در مورد نقش ظلم در جامعه و گروهها فراهم میکند. آموزش خشونتپرهیزی به لحاظ فردی نیز به ایجاد اعتماد بهنفس و شفافسازی تعاملات شخصی افراد کمک میکند. هدف آموزش خشونتپرهیزی توانمندسازی شرکتکنندگان برای مشارکت موثرتر در اقدامات جمعی است.
آموزش خشونتپرهیزی میتواند افراد را برای مشارکت مستقیم در اقدامات غیرخشونتآمیز آماده کند، تکنیکهای توسعه استراتژی و مهارتهای مورد نیاز برای مشارکت در استراتژی را آموزش دهد. آموزشهای خشونتپرهیز اغلب برای آماده کردن افراد برای اقدامات خاص، آگاهی درباره سناریو، توسعه یک برنامه و تمرین آن، یادگیری مسائل حقوقی و سایر موارد استفاده میشود. این، فرصتی برای ایجاد همبستگی در گروه فراهم میکند و به توسعه گروههای همسو کمک میکند. به کمک ایفای نقش، افراد میتوانند آنچه را که از پلیس، مقامات، سایر افراد حاضر در میدان و خودشان انتظار دارند را بیاموزند. آموزش خشونتپرهیزی در عین حال به افراد کمک میکند تصمیم بگیرند که آیا برای شرکت در این حرکت آمادگی دارند یا نه.
آموزش خشونتپرهیزی همچنین به عنوان ابزاری برای بسیج و جنبشسازی مورد استفاده قرار میگیرد. بسیاری از جنبشها و کمپینها از آموزشهای مخصوص برای تقویت قدرت خود استفاده کردهاند، و آموزشهای خشونتپرهیز میتواند با توانمندسازی فعالان در سطوح پایین، به توزیع قدرت در کل جنبش کمک کند. آموزش خشونتپرهیزی، افراد یک جامعه را گرد هم میآورد تا مسائل و مشکلات را بررسی کنند، اعتمادسازی کنند، و راههای همکاری گروهی را کشف کنند. نمونههای زیادی از آموزش خشونتپرهیزی که به تقویت جنبشها کمک کرده وجود دارد مانند جنبش حقوق مدنی در ایالات متحده، جنبش Faslane 365 (یک جنبش ضد سلاحهای هستهای در بریتانیا) و جنبش مردم قدرت (People Power movement) که دیکتاتوری فردیناند مارکوس را در فیلیپین سرنگون کرد.
آموزشهای خشونتپرهیزی میتواند از چند ساعت تا چند ماه طول بکشد و این به عواملی مانند نیازهای کمپین و جدول زمانی، اهداف آموزش، تجربه، زمان موجود، دیگر منابع و در دسترس بودن شرکتکنندگان و مربیان بستگی دارد.
نقش مربیان
مربی خشونتپرهیز کسی است که میتواند یک گروه را از طریق یک فرآیند یادگیری هدایت کند. یک مربی باید در مورد موضوعات آموزشی اطلاعات داشته باشد، اما لزوما به این معنا نیست که همه چیز را باید بداند. هدف مربی این است که شرکتکنندگان را راهنمایی کند تا ایدهها و نظرات خود را توسعه دهند، نه اینکه به مردم بگوید چگونه فکر و عمل کنند.
همه گروهها و جوامعی که خواهان آموزش خشونتپرهیز هستند، مربیان محلی ندارند. اما زمانی که افراد بیاموزند که برای اجرای یک آموزش، چه مهارتهایی لازم است، متوجه خواهند شد که قبلاً برخی از این مهارتها را فرا گرفتهاند و از آنها در زمینههای مختلف استفاده کردهاند. شما هم میتوانید با مشارکت فعالان، یک تیم آموزشی تشکیل دهید و مهارتها و تجربیات خود را با هم به اشتراک بگذارید. در صورت امکان، تیم آموزشی باید با تنوعی که در میان شرکتکنندگان وجود دارد هماهنگ شود و از افراد با ویژگیهای جنسیتی، سنی و قومی مختلف تشکیل شود.
مواردی که مربیان خشونتپرهیز بدان نیاز دارند؛
-مهارت در مدیریت گروه و آگاهی از پویایی گروه: نقش مربی این است که اطمینان حاصل کند همه در جلسه مشارکت دارند و احساس کنند که میتوانند ایدهها و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند.
-درک اقدامات و کمپینهای خشونتپرهیز: اگر کسی تجربهای در این زمینه نداشته باشد، مربی باید از مطالعات موردی و تمرینات برای کمک به یادگیری افراد گروه استفاده کند.
-یادگیری نحوه و زمان استفاده از تمرینات مناسب: مربی باید بداند چگونه و در چه زمانی از تمرینات مناسب استفاده کند و به نیازها و حساسیتهای گروه آشنا باشد.
منبع وبسایت: nonviolence.wri-irg.org
