همزمان با نزدیک شدن به سالگرد قتل حکومتی مهسا امینی و فراخوان سراسری برای شروع مجدد اعتراضات مدنی گسترده در کشور و افزایش فشار نهادهای امنیتی بر دانشجویان و اساتید دانشگاه، حمایت از اساتید حامی اعتراضات افزایش یافته است.
اعتراضات مدنی سال گذشته که با انتشار خبر قتل مهسا امینی در بازداشت پلیس به صورت گسترده در شهرهای مختلف کشور شکل گرفت با مشارکت وسیع دانشجویان و اساتید غیرحکومتی، دانشگاه ها را به آوردگاه مبارزات خشونت پرهیز در کشور تبدیل کرد.
دانشجویان ۱۴۴ دانشگاه کشور از همان روزهای ابتدای جنبش زن، زندگی، آزادی، با برگزاری تجمعات اعتراضی مسالمت آمیز ضمن محکوم کردن جنایات جمهوری اسلامی علیه زنان، خواهان تغییر شرایط و عبور از جمهوری اسلامی شدند.
پیوند بین جامعه مدنی و دانشگاه‌ها در اعتراضات سال گذشته باعث گسترش اعتراضات خشونت پرهیز در کشور و پیوستن اقشار مختلف مردم و حمایت آنان از این اعتراضات شد.
برگزاری اعتراضات خشونت پرهیز در دانشگاه‌های سراسر کشور با سر دادن شعارهای ضدحکومتی، عدم رعایت حجاب اجباری توسط دانشجویان در محیط دانشگاه، شکستن تفکیک جنسیتی در سلف‌های غذاخوری دانشگاه، تحصن، نوشتن شعارهای اعتراضی و همخوانی سرودهای اعتراضی در همراهی و همدلی با مردم از شیوه های موثر اعتراضات دانشجویی در یک سال اخیر بوده است.
به نظر می‌رسد علت تسویه حساب اخیر در دانشگاه یک سال پس از شروع اعتراضات، همین مدنی بودن اعتراضات در دانشگاه است که کار را برای سرکوب سخت تر کرده است.
جمهوری اسلامی از همان ابتدای اعتراضات کوشید که با امنیتی کردن جو دانشگاه و دخالت نیروهای لباس شخصی و بسیجی در سرکوب گسترده دانشجویان، از تداوم اعتراضات جلوگیری کند. تلاشی که نتیجه بخش نبود و دانشجویان همگام با مردم سراسر کشور حاضر به عقب نشینی از خواسته های خود نبودند.
دانشجویان و اساتید همراه و همدل با اعتراضات مدنی، تحت بازجویی، محاکمه و اخراج از دانشگاه قرار گرفتند و وزارت علوم با تبعیت از نهادهای امنیتی تلاش کردند فضای دانشگاه را پادگانی کنند.
حتی وزارت کشور وظیفه عزل و نصب اساتید را به جای وزارت علوم و دانشگاه‌ها به عهده گرفت و وزارت اطلاعات در بسیاری از پرونده‌های دانشگاهی مستقیم وارد عمل شد.
در طول یک سال اخیر حداقل ۵۸ استاد دانشگاه به دلیل حمایت از جنبش اعتراضی مردم ایران به بهانه های واهی از تدریس منع و از دانشگاه اخراج شده اند. در پی این اخراج‌های گسترده موجی از اعتراضات علیه وزارت علوم و جمهوری اسلامی در جامعه و شبکه های اجتماعی به راه افتاده است.
کانون صنفی استادان دانشگاهی کشور نیز ضمن ابزار نارضایتی از این چرخه سرکوب با نوشتن یک بیانیه، اعتراض عمیق و شدید خود را نسبت به تعرض به ساحت دانشگاه و زوال تدریجی وجوه علمی آن با جایگزینی رفتارهای سیاسی و باندی به جای شیوه‌ها و روش‌های علمی و نیز ایجاد موانع و چالش‌های خاص ابراز کرد.
این نهاد مدنی ادامه مسیر سرکوب دانشگاهیان را باعث بروز عواقب ناگوار و اخلال در توسعه و پیشرفت کشور دانست و از شکست اهداف و خواست مداخله‌گران انحصارطلب در این امر خبر داد.
کانون صنفی استادان دانشگاهی در بیانیه خود خواهان «بازگرداندن استقلال و حیثیت علمی دانشگاه» و «عدم دخالت نیروهای امنیتی و وزارت کشور در دانشگاه» و بازگرداندن اساتید اخراج شده و توقف روند سرکوب دانشگاه شدند.
