نویسنده: تحریریه موسسه خشونت پرهیزی برای دموکراسی
در پی اعدام دو معترض دیگر اعتراضات سراسری در ایران، ۶۱ زن زندانی سیاسی و عقیدتی محبوس در زندان اوین در اقدامی اعتراضی و خشونت پرهیز، اعلام کردند که در«اعتراض به اعدام و برای توقف اعدام» در روز پنجم بهمن اعتصاب غذای عمومی خواهند کرد.
روز سوم بهمن صفحه اینستاگرام نرگس محمدی، برنده زندانی جایزه صلح نوبل که سالهاست در زمینه کمپینهای خشونت پرهیز فعال است، نوشت: «زنان زندانی برای زنده نگه داشتن نام اعدام شدگان و برای زنده ماندن صدها انسانی که در زندانهای جمهوری اسلامی در سراسر کشور در صف اعدامند ، مقاومت خواهند کرد و روز پنجم بهمن ماه ، اعتراض خود را با اعتصاب غذای دسته جمعی شان نشان خواهند داد.»
در پی ا؛از این اقدام خشونتپرهیز بسیاری از کنشگران و خانوادههای زندانیان و دادخواهان در فضای مجازی از این اعتصاب عمومی حمایت کردند و هشتک «نه به اعدام» ترند شد.
کریم محمدی پدر خانم محمدی در این خصوص نوشت: «خبر اعتراض دخترم نرگس و شیر زنان زندان اوین را شنیدم که با گرایشات سیاسی و فکری مختلف دست به دست هم داده اند و روز پنجشنبه ۵ بهمن ۱۴۰۲ در مقابل جنایت اعدام های حکومتی سینه سپر کرده اند. دو ماه است که نرگس من، ممنوع التماس و ملاقات است و من در حسرت شنیدن صدایش هستم، اما به اراده و مقاومت تک تکشان افتخار می کنم و برای حمایت از انها از صبح تا شب لب به غذا نخواهم زد.از تک تک مردم ایران می خواهم از زنان به پاخاسته اوین حمایت کنیم و به اعدام نه محکم بگوییم.»
ساعاتی بعد پس از اعلام این خبر، صفحه توماج صالحی در شبکه ایکس نوشت: «در پی قتل محمد قبادلو و فرهاد سلیمی دو زندانی سیاسی، فردا پنجشنبه پنجم بهمن، توماج صالحی نیز همراه با ۶۱ زندانی سیاسی و عقیدتی در بند زنان زندان اوین، در اعتراض به این قتلها و توقف آنها اعتصاب غذا خواهد کرد.»
علاوه بر این «بهاره هدایت» و «زینب جلالیان» از زندانیان سرشناس سیاسی بهطور جداگانه اعلام کردند که به این اعتصاب میپیوندند.
در پیام بهاره هدایت از زندان آمده است: «ما زندانیان سیاسی زن در زندان اوین یک روز را در اعتصاب خواهیم بود برای مخالفت با این سازوکار شیطانی. و به گمانم هدف نهایی این اعتصاب محافظت از مبارزه علیه جمهوری اسلامی است؛ محافظت از وجدانهای آزادیخواهی که این روزها در تنگنای سرکوب بیامان گرفتار آمدهاست.»
حسن همایون همسر سعید شفیعی زندانی سیاسی پس از اعلام اعتصاب عمومی نوشت: «من هم در حمایت از همسرم سعیده شفیعی و ۶۰ تن از زنهای زندانی اوین فردا پنجشنبه ۵ بهمن غذا و آب نمیخورم و از اعتصاب غذای زنهای زندانی حمایت میکنم. پیوستن به اعتصاب غذا، انتظاریست که زنهای زندانی دستکم از بستگان و دوستانشان دارند.»
خدارحم قلیان، پدر سپیده قلیان، از زنان زندانی سیاسی نیز پس از اعلام اعتصاب عمومی در صفحه کاربری خود در شبکه ایکس نوشت: «دخترم اگر ازاد بود با همین احکام مواجه میشد ، ساکت نمیشینیم و خانواده ها هم به اعتصاب بند زنان میپیوندن ما (خدارحم قلیان، فاطمه قلیان) به عنوان خانواده ی محبوبه رضایی و سپیده قلیان اعتصاب غذا میکنیم.»
امروز همچنین در میدان ملستمن تورونتو کانادا جمعی از ایرانیان به اعتصاب عمومی زنان زندانی پیوستند.میلاد محمدی، برادر شهریار محمدی از جانباختگان انقلاب «زن زندگی آزادی» در این تجمع از ایرانیان کانادا خواست به اعتصاب بپیوندند. این تجمع در پی اعتراض به قتل محمد قبادلو و فرهاد سلیمی، زندانیان سیاسی صورت گرفت.
زهرا رهنورد، از چهرههای اعتراضات سال ۱۳۸۸، که همراه با همسرش میرحسین موسوی در حصر خانگی قرار دارد، نیز روز چهارشنبه به اعدام محمد قبادلو واکنش نشان داد و گفت: «حاکمان، دریای خون را در سراسر کشور جاری کردهاند. فرزندان ایران را میکشند، آیا حاکمان فکر نمیکنند که دیر نیست و طولی نخواهد کشید که خودشان در این دریای خون غرق خواهند شد و صبح نجات ملت طلوع خواهد کرد؟»
سعید مدنی، جامعهشناس زندانی نیز در پیامی از اوین با عنوان «علیه اعدام»، نوشته: «جباران برای فرونشاندن ترس از به چالش کشیدهشدن قدرتشان و برای حفظ و تجدید قوای روحیه ملازمانشان، اعدام میکنند. زیرا امید به حکمرانی بر دل و قلب مردم را به کلی از دست دادهاند و تداوم قدرت نامشروعشان را بر ترس مردم پی ریزی میکنند».
این کمپین همچنین در جامعه مدنی ایران مورد حمایت کم سابقهای قرار گرفت. گزارشها همچنین حاکی از شعار نویسی گسترده علیه اعدام زندانیان سیاسی است و حتی ویدیویی در شبکههای مجازی منتشر شد که نشان میداد پیرمردی به صورت انفرادی با در دست گرفتن پلاکاردی نسبت به اعدام معترضان ایرانی اعتراض میکند.
همزمان با این اعلام حمایتهای گسترده، بسیاری از کشورها از جمله آمریکا ضمن محکوم کردن این اعدامها، خواستار توقف فوری اعدام زندانیان سیاسی شدهاند.
اگرچه جایگاه ویژه نرگس محمدی به عنوان چهره برجسته مبارزات مدنی تاثیر به سزایی در همراهی گسترده طیفهای مختلف جامعه ایران داشت اما نباید از درد جمعی که به واسطه ادامه روند اعدامهای غیرقانونی در میام مردم وجود دارد غافل ماند.
گستردگی حمایت عمومی از چنین شیوههای اعتراضی همچنین نشان از افزایش آگاهی فعالان و کنشگران سیاسی و مدنی ایران است. باید در نظر داشت این آگاهی جمعی نتیجه سالها تلاش کنشگران برجسته خشونت پرهیز مانند، نرگس محمدی، فرهاد میثمی، سعید مدنی، بهاره هدایت است.
بیش از این سابقه ایجاد چنین کمپینهایی در ایران وجود داشته که بستر لازم برای حمایت گسترده عمومی از این روشهای اعتراضی را فراهم کرده است. کسانی که کتاب «چرا مقاومت مدنی مؤثر است» اریکا چنووت و ماریا استفان را خوانده باشند، با این نظریه که «بزرگی» جنبشهای اجتماعی مهم است آشنا هستند. «قانون ۳.۵ درصدی» آنها که بسیار مورد قبول واقع شده، میگوید وقتی جنبشها به شکلی مؤثر حداقل ۳.۵ درصد از جمعیت را درگیر کنند، موفقیت امری اجتنابناپذیر خواهد بود.
English
Public Support for Civil Protest: 61 Women Political Prisoners Protest Against Executions
Following the execution of two more protesters, nationwide protests erupted in Iran as 61 women political and ideological prisoners detained in Evin Prison announced their intention to stage a hunger strike on the fifth of Bahman (January 25) in protest against the executions, while advocating for their cessation.
On the third of Bahman, Narges Mohammadi’s Instagram page, the Nobel Peace Prize laureate and long-time activist against violence campaigns, stated: “Women prisoners will resist to keep the names of the executed alive and to keep hundreds of individuals alive who are awaiting execution in the prisons of the Islamic Republic throughout the country, and on the fifth of Bahman, they will demonstrate their protest with a collective hunger strike.”
In the wake of this non-violent action, many activists and families of prisoners and defendants expressed support for this general strike on social media, and the hashtag “No to Execution” trended.
Karim Mohammadi, the father of Narges Mohammadi, wrote: “I heard the news of my daughter Narges’s protest and the brave women of Evin Prison who have joined hands with diverse political and ideological inclinations, standing against the government’s execution crimes. For two months, Narges has been denied visits, and I long to hear her voice, but I am proud of their resilience and will not eat in solidarity with them from morning till night. I urge every Iranian to support the standing women of Evin and firmly oppose executions.”
Shortly after this announcement, Tumaj Salehi’s page on the X network stated: “Following the murders of Mohammad Qabeloo and Farhad Salimi, two political prisoners, tomorrow, Thursday the fifth of Bahman, Tumaj Salehi, along with 61 women political and ideological prisoners in the women’s ward of Evin Prison, will go on a hunger strike in protest against these killings and to demand their cessation.”
Additionally, Bahareh Hedayat and Zeynab Jalalian, prominent political prisoners, separately announced their participation in this strike.
In a message from Evin Prison, Bahareh Hedayat stated: “We, women political prisoners in Evin Prison, will be on strike for a day to oppose this demonic mechanism. I believe the ultimate goal of this strike is to protect the struggle against the Islamic Republic; to protect the consciences of freedom that have recently been ensnared in the suffocating suppression.”
Hassan Hayoun, the husband of Saeideh Shafi’i, a political prisoner, wrote after the announcement of the general strike: “I too, in support of my wife Saeideh Shafi’i and 60 women prisoners of Evin, will not eat food or drink water on Friday, the fifth of Bahman, and support the hunger strike of the women prisoners. Joining the hunger strike is an expectation that women prisoners have at least from their relatives and friends.”
Moreover, Khodarahm Gholian, the father of Sepideh Gholian, also wrote on his X network page after the announcement of the general strike: “If my daughter were free, she would face the same sentences, we won’t stay silent, and families will join the women’s prison strike. We, as the families of beloved Zaynab Rezaii and Sepideh Gholian, will go on a hunger strike.”
Today, in Mel Lastman Square in Toronto, Canada, a group of Iranians joined the general strike of women prisoners. Milad Mohammadi, the brother of Shahriar Mohammadi, one of the victims of the “Life of Freedom Women” movement, called on Canadians to join the strike. This gathering followed protests against the murder of Mohammad Qabeloo and Farhad Salimi, political prisoners.
Zahra Rahnavard, a prominent figure in the protests of 1388, who is under house arrest with her husband Mir Hossein Mousavi, also reacted to the execution of Mohammad Qabeloo on Thursday, stating: “The rulers have caused a sea of blood to flow throughout the country. They kill Iran’s children. Don’t the rulers think that it won’t be long before they drown in this sea of blood themselves and the morning will dawn on the nation’s rescue?”
Saeed Madani, a sociologist prisoner, also wrote from Evin, titled “Against Execution”: “The tyrants execute to suppress the challenge to their power and to maintain and rejuvenate the spirits of their servants. Because they have lost hope of ruling over the hearts and minds of the people entirely and they perpetuate their illegitimate power over people’s fear.”
This campaign has also received unprecedented support in Iranian civil society. Reports indicate widespread slogan writing against the execution of political prisoners, and even a video circulated on social media showing an elderly man protesting individually with a placard against the execution of Iranian protesters.
Simultaneously with these widespread endorsements, many countries, including the United States, condemned these executions and called for an immediate halt to the execution of political prisoners.
Although Narges Mohammadi’s special position as a prominent figure in civil struggles had a significant impact on the extensive support from various segments of Iranian society, one must not overlook the collective pain caused by the continued trend of illegal executions among the Iranian people.
The breadth of public support for such protest methods also indicates an increase in awareness among political and civil activists in Iran. It should be noted that this collective awareness is the result of years of efforts by prominent non-violence activists such as Narges Mohammadi, Farhad Meysami, Saeed Madani, and Bahareh Hedayat.
More than that, there is a precedent for such campaigns in Iran that has laid the necessary groundwork for widespread public support for these protest methods. Those who have read Erica Chenoweth and Maria Stephan’s book “Why Civil Resistance Works” are familiar with the theory that “magnitude” is essential to significant social movements. Their “3.5% rule” has become widely accepted, stating that when movements engage at least 3.5% of the population effectively, success becomes inevitable.
