جهانبگلو با بررسی تاریخی و تحلیلی این سه جنبش و رویارویی نیروهای درگیر در آنها، گذر به دموکراسی از خلال نظام‌های مستبد را ترسیم کرده است. او نشان می‌دهد که با اینکه نظام‌های حاکم بر ایران مستبد و خشن بوده‌اند، اما جنبش‌هایی که خواست عدالت اجتماعی و آزادی داشتند، از روش‌های غیرخشونت‌آمیز استفاده کرده‌اند. و در مورد انقلاب ۵۷ اشاره می‌کند که «گرچه مخالفان رژیم پهلوی بر مفهوم خشونت‌پرهیز متمرکز نبودند، اما خود انقلاب، طی ۱۸ ماه، پرده از جنبش خشونت‌پرهیز برداشت

برای اینکه یک کمپین موفق تلقی شود باید دو شرط وجود داشته باش:. اهداف تعیین شده باید در یک دوره زمانی مشخص (یک سال از نقطه اوج، چنانکه این نویسندگان در نظر می گیرند) از تاریخ پایان کمپین اتفاق بیفتد، و پیروزی نتیجه مستقیم مبارزات بی خشونت مردم باشد نه عامل ثانوی دیگر. گاهی اوقات تصور عمومی اینست که مبارزه بی خشونت مساوی انفعال است در حالیکه چنین چیزی درست نیست. مبارزه خشونت پرهیز مستلزم کاربرد درست و به موقع استراتژی ها و تاکتیک هایی است که منجر به مشارکت توده ها شود و قدرت مردم بتواند حکومت را به عقب نشینی وادار کند

این کتاب مجموعه با ارزشی درباره جنبه های مختلف جنبش های اجتماعی است. مجموعه مقالاتی است در خور توجه برای آموختن، اندیشیدن و نقد و بررسی. مقالاتی پرمحتوا، عینی، بدون انشا پردازی و به دور از جزم های ایدئولوژیک نقد و بررسی موانع تاریخی و ساختاری جون درون زا برون زا بودن دیکتاتوری، بررسی نقش عوامل اسطوره ای بازتولید ساختار غیردموکراتیک در فرهنگ ایرانی، بخشی از ویژگی کتاب است

تحول خواهی و پیمودن روند گذار پدیده ای بسیار دشوار است و هنگامی که مردمی پای در این راه می گذارند وارد عرصه ای از مبارزه می شوند که ایستایی ندارد. هنوز که هنوز است دانشگاهیان و فرهیختگان آفریقای جنوبی راهی را که طی کرده اند، هر یک به زبانی نقد یا ستایش می کنند. در این میان آنچه از دست نرفته آزادی بیان در کشوری است که قرن ها زیر یوغ استعمار و استبداد و تبعیض زیسته و از برکت جنبش بی خشونت تحول خواهی درهای آزادی بیان را به روی خود گشوده و گذار همچنان در زیست آکادمیک و ادبیات ضد تبعیض، بیشترین نبروهای فکری کشور را به خود مشغول داشته است

وسعت خشونت بر علیه زنان به گستردگی تاریخ بشر است. خشونت و تهاجم بر زنان، طبقه ، نژاد، ملیت، سن، مذهب و نوع باورهای ایدئولوژیک نمی شناسد. این پدیده اساسا همه مرزها را در می نوردد و به اشکال مختلف بر زنان اعمال می شود

(English) گذار به دموکراسی "نوسان ساختار قدرت سياسی در رژيم فعلی ايران به گونه‌ای است كه می‌توان از امتناع ساختاری گذار به دموكراسی در آن سخن گفت." اين نتيجه‌ای است كه حسين بشيريه در پايان يكی از فصل‌های كتاب "گذار به دموكراسی" می‌گيرد. كتاب "گذار به دموكراسی" مجموعه‌ای است از چند مقاله كه به كوشش حسين بشيريه منتشر شده است.